Begin dit jaar klonk op zondagochtend de geloofsbelijdenis (het Credo) in de kerk. Tijdens het zingen kwam een kleuter uit de bank en ging dansen in het middenpad van de kerk. Met gevoel voor de maat en de melodie van het aloude gezang draaide het kind in het rond. Ik heb nooit geweten dat je op het Credo ook kunt dansen. Dat leerde ik van die kleine, ze droeg haar steentje bij aan de liturgie.

Onlangs las ik over een kleine kerk. Elk weekend komen de dorpsbewoners er samen. Ieder draagt een ouderwets olielampje in de hand. Ze zijn al eeuwenlang eigendom van de kerk. De gelovigen ontvangen het lampje in bruikleen. De lampjes gaan van hand tot hand, van generatie op generatie. In de kerk worden de olielampjes aangestoken en op de kerkbanken geplaatst. De mensen komen trouw, want ze weten dat het in de kerk donkerder wordt als ze thuisblijven. Zo dragen ook zij hun steentje bij.

Er zijn mensen nodig die in de kerk present zijn. Die samen een levende gemeenschap willen zijn rondom Jezus Christus. Die zich verzetten tegen het donker in de wereld. En die zich willen bemoedigen in het geloof, in het leven. Dus kom eens af en toe de liturgie meevieren. Niet omdat het moet, maar omdat het mag en waardevol is. En neem een kleine taak op u, als de kerk u iets waard is. We hebben u nodig. Draag uw steentje bij. Als iedereen zijn steentje bijdraagt, blijft het goed gaan met onze parochies. Dank u wel alvast!

Kapelaan Dassen