Zou dit dan mijn laatste stukje zijn in de parochiebladen over de coronapandemie?

Het ziet er nu goed uit. Nu ik dit schrijf verwachten we allemaal volgende week weer carnaval te kunnen vieren, twee jaar na de uitbraak na carnaval in 2020.

Niemand weet het zeker: Blijft het hierna een gewone griep, komt er een nieuwe versie, zijn we te vroeg optimistisch?

Niemand weet het, maar velen gaan niet zomaar terug naar een nieuwe werkelijkheid: We gedenken de vele slachtoffers, zoals pastoor Graat van Banholt, Noorbeek en Reijmerstok en zovele anderen uit onze parochies.

En vergeet ook niet de mensen, die aan longcovid lijden: Nog steeds niet de oude zijn en misschien blijvende klachten houden.

Het was een moeilijke tijd voor heel veel mensen en dat laat zijn littekens na.

Ik wens u allen van harte toe, dat hoe blij we zijn met alle versoepelingen en hoe lekker het biertje samen met carnaval en daarna zal smaken, we misschien ook wat meer nadenken over ons leven: Wat is werkelijk belangrijk, ben ik wel genoeg attent voor mijn naasten, leef ik misschien niet wat oppervlakkig?

Vragen die de afgelopen periode, hoop ik, wat logischer zijn geworden.

We gaan na Aswoensdag de Veertigdagentijd beginnen als voorbereiding op het Paasfeest.

Een tijd van bezinning, van onszelf de vraag stellen: Hoe leef ik eigenlijk: Stel ik mijzelf centraal of wil ik er zijn voor mijn vrouw, man, kinderen, mensen die mij nodig hebben?

Laten we er samen een mooie nieuwe start van maken en………………onze kerken zijn weer helemaal open zonder beperkingen voor u allemaal!

pastoor Tervoort