De spin en haar tradities
Op een goede morgen werd een spin wakker, vlak in het midden van haar web. Het had die nacht best wel hard gewaaid en daarom wilde ze eens gaan kijken of alle draden nog goed vast zaten. Ze kroop en klom door haar huis en daar waar het nodig was knoopte en herstelde ze de draden. Dat had ze trouwens al lang niet meer gedaan. Het werd dus tijd.
Al kijkend zag ze hoe aan haar web een draad vast zat die ze eigenlijk niet kende. Hij kwam ergens vandaan, maar ze wist niet meer waarvan. Ze vond het eigenlijk niet nuttig dat er aan haar web onnodige draden zaten, of draden waarvan ze niet wist waartoe die dienden. Daarom besloot ze die draad maar door te knippen en te laten voor wat hij was. Met haar schaar knipte ze die draad dan ook door.
Toen klapte het hele web in elkaar en viel scheef hangend op de grond. De spin schrok zich rot en vroeg zich af hoe dit kon gebeuren. Na lang denken herinnerde ze zich hoe ze, een hele tijd geleden, van een hoger gelegen tak naar beneden was gegleden die ze zojuist had doorgeknipt.
Vanuit die draad was ze begonnen haar web op te bouwen door het te verbinden aan andere punten. Pasgeleden las ik in een van de streekbladen: “Traditionele, kerkelijke godsdiensten zijn uit…”Voor sommige mensen is geloof niet meer als een projectie, een voorstelling van verlangens, omdat je niet met de problemen in je leven en de wereld kunt of wilt omgaan (struisvogels doen dat ook). Toch zit het met de christelijke manier van geloven anders. Wij christenen verbinden onze verlangens aan personen die voor ons geleefd hebben. Zij zijn ons voorgegaan erg en minder lang geleden. Mensen van vlees en bloed, zoals wij, die met HUN problemen moesten leven. En dat hebben ze gedaan! Hun ervaringen hebben ze tot aan ons toe doorgegeven: traditie.
Voor we draden met het verleden links laten liggen of doorknippen is het wellicht raadzaam daar eens goed naar te kijken voordat we ons in de vingers snijden.
De apostel Paulus zei lang geleden: onderzoek alles en behoud het goede (1 Thess. 5, 21).
René Graag, mhm
pastoor