Sint Nicolaas behoort in onze streken tot de meest sympathieke heiligen. Hij was bisschop van Myra (in zuid-west Turkije) en sterk begaan met de noden van armen en verdrukten. Na zijn dood op 6 december 340 werd hij begraven in zijn bisschopsstad. In 1087 werden zijn beenderen door Italiaanse kooplieden overgebracht naar Bari (in zuid-Italië).

Zijn kerk is een belangrijk bedevaartsoord geworden.

Uit de verhalen komt hij naar voren als de goedheid in persoon. Zo vertelt men hoe hij een vader aan een bruidsschat hielp voor zijn drie dochters. Omdat de vader geen geld had, stuurde hij zijn dochters de straat op om zelf geld te verdienen door prostitutie. Toen Nicolaas er van hoorde, bracht hij drie nachten achter elkaar telkens een goudstuk naar de kamer van de vader. Zo kwamen de dochters aan hun bruidsschat en konden zij trouwen.

De geschenken waarmee kinderen vandaag overladen worden, zijn slechts een wankele herinnering aan een bisschop die zich totaal aan anderen wegschonk door oog en oor te hebben voor de armen en kleinen. Zien wat iemand nodig heeft en hoe je hem of haar blij kunt maken, dat is nog altijd de geest van ons Sinterklaasfeest. Zo leeft Nicolaas voort in de geschenken en surprises die we elkaar geven.

En dat hoeft niet met grote cadeaus. Het kan ook met een kleine attentie. In onze consumptiemaatschappij verwordt het Sinterklaasfeest soms tot een commerciële bedoening, waarin kinderen leren zoveel mogelijk te vragen en te krijgen.

Maar de echte vreugde van het feest is er een van geven. Veel hebben we gekregen, laten we ook veel geven.

In die geest voor groot en klein: een hele fijne Sinterklaasavond. En voor 6 december een mooi feest van Sint Nicolaas.

Kapelaan Dassen