Alles heeft zijn grens. Ook onze inzet en energie. Regelmatig worden bewonderende woorden gesproken over zichzelf wegcijferende mensen. Over mensen die altijd beschikbaar zijn en op hun post. En dat is terecht. Maar er is ook een grens. En wie die zelf niet kan aangeven put zichzelf uit en wordt uitgeput.

Wie echt beschikbaar, bereikbaar en aanspreekbaar wil zijn voor anderen, moet ook grenzen kennen en tijd nemen voor zichzelf. Een uitgerust mens is beter bereikbaar dan een vermoeid mens. Een mens die naar zichzelf luistert, kan ook beter naar anderen luisteren.

We hebben allemaal het hele jaar onze dagelijks zorgen.
Ons werk, onze beschikbaarheid en inzet. De een thuis in het gezin, de andere bij zijn werk of beroep, weer een ander als mantelzorger of vrijwilliger.
Je kunt dit alleen volhouden als je ook grenzen aangeeft: op tijd rust.

In die zin is de zomer misschien een goede gelegenheid om te genieten van de vrijheid en de rust.

Even een grens stellen aan alle bezigheden en inzet.

Loskomen van onze haast en beslommeringen.

Stilstaan bij wat je doet, nadenken waarom je het doet.

Genieten van de zonsopkomst of de zonondergang, van een zingende merel, van het samenzijn met anderen.

Misschien ook tijd maken om dingen te verwerken waarvoor je wegliep. Tijd voor gebed en verwondering. Dat alles kan vakantietijd zijn: een heilige tijd om het leven te vieren.

Dat kan gelukkig ook dicht bij huis. Ik gun het u van harte.

Kapelaan Dassen