Wij vieren Pasen. Met Maria Magdalena en de andere vrouwen, met de mannen van het eerste uur staan wij bij het graf van Jezus. De steen is weggerold. Witte gewaden liggen opgevouwen. Het graf is leeg! Het lege graf: geen bewijs van Jezus’ opstanding, maar een uitnodiging om te geloven dat Hij nooit meer kan sterven: de gekruisigde, Hij leeft!

Geloven in de verrijzenis is niet zonder logica. Jezus kondigde zijn verrijzenis aan. Hij getuigde altijd al dat wij mensen geschapen zijn om te leven. Hij haalde een melaatse uit zijn isolement.

Hij vergaf zeven maal zeven keer.
Hij streek licht in het oog van een blinde.
Met die herinneringen staan wij met de apostelen en met Maria Magdalena bij het graf. Ons verstand is nu ontoereikend.
Het hart ziet wat het verstand niet bevat: Jezus leeft; Hij is de Christus! Liefde is sterker dan de dood. God is liefde.

Niemand wordt geboren om op een begraafplaats of in het crematorium te eindigen. Sterven is thuiskomen bij de Vader, in Zijn huis, waar plaats is voor velen.
Pasen is evenwel niet alleen voor later maar ook voor hier en nu. Pasen zendt ons de wijde wereld in. Zoals Jezus de aarde bewoonbaar maken. Kiezen voor de mens. Leven brengen in een stervende wereld. Het leven koesteren, al is het nog zo verwond.

Pasen: het hoogfeest van de waardigheid van de mens. Pasen: het hoogfeest van Gods trouw aan zijn schepping. Daarom van harte: ZALIG PAASFEEST!

Kapelaan Dassen