De laatste zes weken waren voor mij niet gemakkelijk: Allerlei complicaties rond wondroos aan mijn voet en onderbeen leidden er toe, dat ik nog steeds onder behandeling ben, met Pasen hoop ik weer een beetje de oude te zijn.

Drie weken ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis, en daar wil ik graag mijn ervaringen met u over delen.
Drie weken bijna constant in bed en daardoor volledig afhankelijk van de zorg van anderen.

Nu twee weken alweer thuis, maar ik heb nog steeds warme en dankbare herinneringen aan die weken: Het is ongelooflijk hoe alle personeel het volhoudt om 24 uur per dag attent, opbeurend, positief en zelfs vrolijk te kunnen zijn.

Als men je ‘smorgens wakker maakt is dat met een vriendelijke stem en niet-gespeelde interesse.
Ik heb wel eens een verpleegkundige gevraagd waar dat machientje staat, waar ze iedere keer nieuwe energie kunnen ophalen om hun hele dienst lang zo geweldig vriendelijk en zorgzaam te zijn !

Geduldig zijn is niet mijn sterkste karaktereigenschap, dat geef ik toe, maar de positiviteit van al die zorgverleners hebben mij fantastisch geholpen !

Ik kan alleen maar samenvatten: Dank aan al die -vaak jonge- mensen, die hun beroep hebben gekozen in de zorg!

Het maakt mij heel bescheiden.

pastoor Tervoort