Laatst sprak ik met een echtpaar, die beiden graag andere mensen helpen.

Hij klust voor ouderen, die dat niet zelf kunnen. Samen deden ze in de coronatijd voor verschillende mensen de boodschappen, als die mensen zelf niet het huis uit konden/ durfden.

Zij is altijd bereid om iets te koken voor anderen of met andere klusjes te helpen.

Kortom een echtpaar, waarvoor ik een diep respect heb.

Zij vertelden mij, dat ze laatst van een ouder, hulpbehoevend echtpaar een lange brief kregen, waarin zij hun dank uitspraken voor alle hulp die zij van hen hadden gekregen.

Ik mocht de brief lezen: Hij was ontroerend mooi geschreven en deed de mensen zichtbaar goed.

Misschien een aanleiding voor ons allen om eens stil te staan bij de vraag: zijn wij zelf genoeg dankbaar en spreken we dat ook uit?

Als pastoor ben ik mij bewust, dat ik dagelijks heel veel te danken heb aan heel veel mensen, met name alle vrijwilligers in alle parochies.

Ik heb mij voorgenomen om dat vaker uit te spreken.
Doet u met mij mee?

pastoor Tervoort