Nu ik dit stukje schrijf, zitten we nog met z’n allen in de lockdown. Zou je nu vragen aan iemand: “Kijk je uit naar Pasen?” Dan zal het antwoord meestal iets zijn in de trant van: Terrassen open en vrij bij elkaar op bezoek gaan. En dat is logisch: Al zien wij de noodzaak in, het leven is heel beperkt en onvrij door corona.

Toch is het de moeite waard om Pasen te zien in gelovig perspectief:

Eigenlijk is ons hele leven een soort van constante lockdown, we zijn in heel veel dingen beperkt. Zeker als we geconfronteerd worden met eenzaamheid, relatieproblemen, ziekte, ouderdom, vragen als: Hoe ziet mijn toekomst er uit, conflicten zonder zichtbare oplossing, te veel om op te noemen.

De laatste weken heb ik vier keer aan mensen het Sacrament van de Zieken mogen geven. Mensen, vaak al in een jarenlange lockdown door lichamelijke en/of geestelijke problemen. Meestal lees ik dan het Evangelie van de kruisdood van Jezus en Zijn verrijzenis. Iedere keer is het een blij en ontroerend moment om de handen op te leggen en de zieke te zalven: Er komt een einde aan uw beperkingen, uw lockdown gaat snel een einde vinden bij God: U zult uw geliefden weer ontmoeten, die u misschien al zo lang moet missen, u zult ècht vrij zijn in de eeuwige liefde!

Lieve mensen, dat geloof in ons eigen Pasen door de kruisdood van Jezus en Zijn Verrijzenis wens ik u allen toe!

Zalig Pasen!

Pastoor Tervoort