Nu ik dit schrijf, zijn de strengere coronmaatregelen een week oud.

Toch stijgen de besmettingen nog, weliswaar iets minder snel als ervoor.

Een mens zou er moedeloos van worden.

Toch is het juist belangrijk om te proberen als gelovige dat niet te worden.

Het is een vreselijke ziekte, dat weten we allemaal:

Het is bijzonder wrang om nu uw pastoor te zijn omdat pastoor Graat eraan is gestorven.

Maar ook in Weert heb ik het van kortbij meegemaakt: De vader van mijn huishoudelijke

hulp is eraan gestorven en haar man zit nog steeds sinds maart in een zwaar traject van

revalidatie na zijn corona.

Maar moedeloosheid of boosheid helpt niet, integendeel: We kunnen het zien aan

de houding van de anti-groep, die scheldt, intimideert en mensen tegen elkaar opzet.

Gelovig zijn vraagt om vertrouwen in een God, die met ons meeleeft, die met ons meelijdt,

zoals Christus aan het kruis, die als het ware vanaf het kruis tegen ons zegt:

“Ik maak het woord mede-lijden letterlijk waar”

Geloven is attent zijn naar elkaar, rondkijken om ons heen, wie we kunnen steunen,

wie onze aandacht nodig heeft.

En voor elkaar bidden en dat ook naar elkaar uitspreken.

Ik wens u allen dat geloof en vertrouwen toe !

pastoor Tervoort