In onze ‘maakbare wereld’ wordt wel eens de indruk gewekt dat alles maakbaar is. Toegegeven: heel veel kùnnen we zelf maken. Kennis en wetenschap gaan steeds verder vooruit en de techniek staat zo te zien voor niets. Ik hoef daar geen voorbeelden van te geven; dan zou er geen einde komen aan dit artikeltje. We weten in ieder geval dat er maar weinig is dat we niet kunnen maken.

Er is heel veel wat we naar onze hand kunnen zetten. Heel wat mensen verdienen grof geld aan cursussen, boeken, tijdschriften, seminars en zo over hoe je geluk te pakken kunt krijgen. Kun je het geluk ook naar je hand zetten, zoals allerlei programma’s op je telefoon of op je computer?

Dit idee van maakbaarheid hoor ik ook nogal eens over godsdienst, over geloof: ik heb geen kerk nodig om te geloven: dat regel ik zelf wel.

Gelukkig leven we in een land waarin je ongehinderd je eigen geloof in elkaar mag en kunt knutselen. Maar hoe zit het dan met het christelijk geloof? Dat is geen systeem, organisatie, set van gedragsregels al dan niet samengesteld door een groep creatieve geesten. Het christelijk geloof (dat je meestal beleeft volgens een jou bekende traditie, zoals de katholieke, de protestantse, de anglicaanse, de hervormde, enz.) is, voor mij, vooral leven in vertrouwen op Christus, Jezus Christus. Hij nodigt uit tot een relatie. Daarop zeg je: ja of nee. Of misschien: af en toe, zo van LAT. Mocht je ‘ja’ zeggen, dan begin je aan een tocht door het leven samen met Hem.

Een relatie beleef je, die timmer je niet eenzijdig – alleen – in elkaar. Dan wil je te weten komen wie die ander is, daarom ga je naar hem of haar op zoek.

Als je op zoek wilt gaan naar Jezus Christus dan zou je dààr kunnen beginnen waar hij zich kenbaar gemaakt heeft: in het Evangelie. En dat kun je lezen. Ook digitaal. En erover nadenken.

René Graat mhm

pastoor