Of we dat willen of niet: we zijn vaak eerder geïnteresseerd in een groot ongeluk of een grof schandaal als in 15 schoolkinderen die, hier in de buurt, nieuwe boompjes planten. Hoe zouden we dan kunnen omkijken naar een leeg graf, heel ver weg van ons, zo’n 2000 jaar geleden? Bovendien hebben we het al druk genoeg met allerlei activiteiten die op en rond Pasen plaats vinden.

Toch is Pasen het feest waarop we de grondslag van ons christelijk geloof gedenken: de verrijzenis van Jezus Christus nadat hij drie dagen eerder aan het kruis gestorven en daarna begraven was. Hij is verrezen zodat wij allemaal kunnen verrijzen, eeuwig leven. De eerste ‘ontdekkers’ van deze verrijzenis, een groepje vrouwen en later de apostelen, hadden daar best moeite mee. Ze zagen een leeg graf, maar dat was nog geen bewijs van de verrijzenis van Jezus. Ze waren echter benieuwd, ze verwonderden zich en daarna zochten ze. En ze vonden omdat ze hongerden naar goed nieuws. Vanaf toen wisten ze dat de dood niet het laatste woord heeft, maar dat de blijvende aanwezigheid van Jezus, die tot nieuw leven is gekomen, ‘kleur en diepte’ aan ons leven kan geven.

Deze gebeurtenis, ver van hier in plaats en tijd, is het begin van het christelijk geloof, het begin van een persoonlijke relatie tussen Jezus Christus en heel veel mensen op deze wereld. Dankzij deze relatie ervaren zij (ook ondergetekende) hun leven als zinvol. Tot deze band, vriendschap, liefde is iedereen uitgenodigd.

Tussen de paaseitjes en allerlei paasvertier wens ik u allen veel nieuwsgierigheid naar de échte reden van het Paasfeest,

René Graat mhm

pastoor