Onze koren hebben in hun repertoire een bijzonder mooi lied, in het Frans, en het heet: “Jésus, je voudrais….” : Jezus ik zou willen ….. Intussen ken ik het van buiten en zing het (zachtjes) mee als ik het hoor. Ergens wordt er dan gezongen: “que ma voix soit l’écho de ta joie”: (ik zou willen) dat mijn stem de weerklank moge zijn van uw vreugde. Dat veronderstelt dat Jezus blij is.

Zou dit een gedachte kunnen zijn voor deze Vasten, ofwel Veertigdagentijd? Om daar eens over na te denken, van tijd tot tijd. Als we onszelf christen noemen, dan betekent dit ook dat Jezus Christus onze bron van inspiratie is. Maar wie is deze Jezus? Vooral: voor mij? En kan ik hem als een bron van blijdschap beleven? Vanzelf gaat dit natuurlijk niet.

Zou deze veertigdaagse vasten geen gelegenheid kunnen zijn om de band met Jezus aan te halen? Af en toe eens de tijd nemen om over Hem na te denken, in stilte, alleen!? We menen al eens dat de vasten een sombere tijd is. In feite is het de voorbereiding op het feest van Pasen, de verrijzenis van Jezus waar heel ons geloof om draait. Reden voor blijvende blijdschap omdat niet de dood maar het leven het laatste woord heeft.

Maar we leven ook met heel pijnlijke situaties, veraf en ook dichtbij waar geen enkele reden tot blijdschap is. Integendeel: hoop op duurzaam leven wordt de kop ingedrukt door een ernstige ziekte waar geen kruid tegen gewassen blijkt. Vertwijfeling blijft dan over omdat dromen in elkaar beginnen te zakken. Waar blijft dan onze reden tot blijdschap? en vooral: waar blijft Jezus die ook Christus genoemd wordt: hij die door God naar ons toe gestuurd is??

Voor mij blijven deze vragen staan, mèt hun vraagtekens!

En toch weet ik ook dat Jezus het lijden niet uit de weg is gegaan en van binnenuit heeft meegemaakt. Dan is het belangrijk dat Jezus meer is voor je als ‘het Jezuke in het kribbetje”, dat Hij voor jou iemand is die bij je staat omdat Hij van je houdt.

Als je het toelaat dat zijn liefde jouw hart raakt, houd je op om voor jezelf te leven – om te leven voor anderen, in eerlijkheid en trouw.

Dat kan een bron van blijdschap zijn.

Ik wens u allemaal een vruchtbare veertigdagentijd, waarbij vasten (jezelf iets ontzeggen) een grote hulp kan zijn.

René Graat mhm

pastoor