Sinds ik hier bij jullie in Cluster Terlinden ben gekomen (Kerstmis 2007) zijn er 169 kindjes gedoopt. Bij die doopgelegenheden beloofden iets minder als 2 x 169 ouders (sommigen kwamen vaker als één keer) hun kind mee te nemen op de weg van het geloof: de weg van Jezus Christus “opdat ook dit kind Jezus achterna zal leven”.

Met deze woorden zeiden de ouders dat ze hun kind christelijk wilden opvoeden: leren liefhebben, bidden, hoop geven, vertellen over Jezus, over de geloofsgemeenschap die af en toe samen komt in de kerk, vergeving, zorgzaamheid, respect voor het leven, de natuur en nog veel meer.

De meesten van ons (volwassenen) – mezelf daarbij inbegrepen – hebben voor het eerst over God gehoord van onze ouders die ons niet alleen vertelden dat God bestond maar vooral dat hij een Vader is die van ons houdt. Mijn eerste kruisteken zal ik gemaakt hebben, niet in de kerk bij een pastoor, maar waarschijnlijk op de schoot van mijn vader of moeder – die me ook het Onze Vader hebben bijgebracht.

Ouders leren hun kinderen belangrijke dingen aan: lopen, praten, eten met twee handen, omgaan met andere kinderen, fietsen, zwemmen, tanden poetsen en ga zo maar door, want ze weten maar al te goed: niemand voedt zich zelf op. Dat deden ouders duizenden jaren geleden ook al.

Ik denk dat het nog altijd zo is dat kinderen op onbekende wegen daar lopen waar hun ouders hen voorgaan.

Fijne wandelingen wens ik u met uw kinderen.

René Graat, m.h.m.

pastoor