VRIJWILLIGERS

Enkele jaren geleden gaf Pastoor Harrie Brouwers eens een lezing over Vrijwilligers in de kerk. Aan de hand van wat hij toen zei, denk ik het volgende.

Het gaat er niet om God met wetten naar de mensen te brengen, maar de mensen naar God te brengen. En hoe doe je dat ? Door de mensen te laten zien dat je van hen houdt ! Je kunt je natuurlijk afvragen of dit wel mogelijk is binnen een kerk die zowat alles heeft uitgespookt wat God verboden heeft.

Hoe kun je binnen die kerk nog van liefde spreken ? Ik zou zeggen : verbeter de kerk en begin bij jezelf. Als vrijwilliger kun je je werk doen met veel overgave en inzet – als je onvriendelijk bent naar mensen toe, is het dit laatste wat blijft hangen. Mensen zeggen : “Die of die zet zich geweldig in, je kunt op hem/haar rekenen, maar hij/zij is ook lastig en een mopperkont”.

Deze persoon zal niet gauw anderen ertoe aanzetten om ook vrijwilliger te worden.

Dat is jammer: als de kerk een geloofsgemeenschap is, dan wordt het liefdesverhaal van Jezus, het Evangelie, op de eerste plaats beleefd in de eigen parochie. Met name de vrijwilligers hebben hier een geweldige opdracht: zij zijn de meest bekende getuigen van de boodschap van Christus. Zoals u weet, doe je dat niet alleen in de kerk maar ook en vooral daarbuiten. Laten we dat ideaal samen beleven – en elkaar niet de maat nemen.

Liefde begint thuis. Wat ons betreft is dat ons Cluster Terlinden – niet het Vaticaan of Utrecht. Daar wil ik dit mee zeggen: we kunnen lang en breed mopperen op dat wat gebeurt in het Vaticaan of waar dan ook in Nederland – als puntje bij paaltje komt dan leven we HIER en worden we uitgenodigd om ook HIER de liefde van God aan elkaar door te geven.

Moeilijk? Ja, soms heel erg! Maar Jezus durfde het aan met de meest verschillende en zelf tegenstrijdige 12 mannen die we nu de apostelen noemen. Hopelijk voelen we ons door dit voorbeeld uitgenodigd en geïnspireerd.

Met vriendelijke groeten,

René Graat, m.h.m.

pastoor